Natuurfoto

  • Tips en trucs
  • Recent Werk
  • Galerijen
    • Vlinders en rupsen
    • Insecten
    • Spinnen
    • Amfibieën en Reptielen
    • Paddenstoelen
    • Flora
    • Zoogdieren
    • Diversen
    • Vogels
    • Tijdschrift Covers
    • Zoom-in
  • Lezingen
  • Unimog 404
  • Biografie
  • Contact
  • Linken

September 2021

Gemzen in de Vogezen

In de lente van 2020 wilde ik naar de Vogezen om te proberen gemzen te fotograferen. Covid 19 gooide roet in het eten, door alle maatregelen om verspreiding van deze ziekte zoveel mogelijk tegen te gaan mocht ik niet naar Frankrijk reizen. Nu, eind augustus en begin september 2021 kon ik eindelijk op pad. Een goed onderkomen vond ik op Camping La Vologne slechts 11 km van de Hohneck en dat is de plek waar de meeste gemzen te zien zijn. Ik ging ervan uit dat wanneer ik geen gemzen voor de lens zou krijgen ik genoeg andere onderwerpen tegen zou komen. Daar begonnen deze twee weken Vogezen en Elzas mee. Toen ik eenmaal door had hoe te werk te gaan bij de gemzen ben ik 6 dagen lang om 5:30 opgestaan om ze te fotograferen. Ik ben blij met het resultaat, ook al zijn niet ale foto’s perfect. Ik was er en mocht het allemaal meemaken. Het verhaal vertel ik met de tekst onder de foto’s. Klik op de eerste foto om te beginnen.

Op de kerk in het centrum van Munster nestelen een aantal van ooievaars.
Soms vliegen ze even een rondje. Op 1 sept waren ze allemaal vertrokken, op wintervakantie naar het zuiden.
In het riviertje de Fecht, dat langs de camping stroomt was deze waterspreeuw druk in de weer.
Graspieper (Anthus pratensis), wat hoger in de bergen.
Daar tref je ook de tapuiten (Oenanthe oenanthe) aan.
De bossen zijn, met de juiste lichtval ook erg mooi.
En dan de eerste gems, 's morgens vroeg in de laaghangende wolken op 1365m hoogte.
Het waaide gelukkig, dus af en toe werd het even wat lichter. Dit is een gems-bok, hij is grijs. De geiten zijn bruin.
Hier is de mist in de voorgrond bijna helemaal weg. Deze vlagen duren telkens maar een paar tellen en dan verdwijnt alles weer, een magisch gezicht.
De momenten dat het even opklaart zorgen voor zacht licht.
Dit is de volgende dag met een strak blauwe hemel. Dat harde licht bleef alle volgende dagen.
De dieren waren niet erg schuw zo vroeg in de morgen. Je kon er met een 600mm objectief ook een portret van maken.
Dag 3. Dit tafereel zag ik toen ik op de parkeerplaats uit de auto stapte. 24 gemzen rustig grazend op een vrij vlak open terrein.
Allemaal druk aan het grazen, ze keken slechts heel af en toe even op.
Dag 4. Verderop in de bergen, weer met dat verschrikkelijk harde licht. Dit mooie moment duurde niet meer dan één seconde.
Dit jonge bokje wordt door zijn moeder geroepen en kijkt nog eventjes om voordat hij naar beneden loopt.
Na het grazen, wanneer ze hun buik vol hebben gaan ze liggen rusten en herkauwen.
De jonge geitjes liggen graag bij elkaar.
Er komt nog wat familie bij.
De siësta is voorbij, tijd voor het echte werk.
Eerst nog even rekken en strekken....
...en dan berg op.
Vanaf de top heb je een mooi overzicht.
Last van hoogtevrees hebben ze niet. Je vraagt je soms af hoe ze daar gekomen zijn.
En zo gaan ze weer omlaag.
Hier loopt het wat makkelijker denk ik.
Jonkie ligt boven op de rots en moeder onder in het gras.
Roept: "Mam ik heb honger" de moeder roept terug.
Dan daalt hij af, bijna loodrecht omlaag is hij in een paar stappen beneden.
Na moeder wakker geport te hebben kan er gedronken worden.
Dan zoeken ze een mooi plekje om te genieten van de warmte in de opkomende zon.
Ik sluit het verhaal af met deze groep geiten. Zoekplaatje, hoeveel zijn het er?

Website Copyright © 2025 - All images copyright Frans Hodzelmans - Website Design by Hotpixels.com